توی طب سنتی میخوندم که رسالت اصلی طبیب حفظ صحت و سلامتی جامعه هست. و درمان رسالت دوم و بعدی و فرعی اش هست.
حق متعال و به تبع صاحبان عصمت و اولیای الهی طبیبان جامعه هستن.
آیا میدانیم اگر به وقت صحت و سلامتی به این طبیبان رجوع کنیم آنها رضایت بیشتری دارند؟
البته به وقت بیماری هم پناهی جز همین طبیبان نداریم.
اما تنها کسانی از این طبیبان دلبری میکنند که در وقت صحت بیشترین رجوع را به این طبیبان دارند.
و بدیهی است که اینها کمتر هم دچار بیماری میشوند.
قصه خلقت ما چیز دیگریست. بنا به عاشقی کردن است. با این راه و روش که نمیشود عاشقی کرد. (صرفا رجوع به وقت درد و بیماری)
آن یکی پرسید اشتر را که هی
از کجا می‌آیی ای اقبال پی
گفت از حمام گرم کوی تو
گفت خود پیداست در زانوی تو
این مطلب خطاب به خودم بود. خیلی نقصان دارم.
درباره این سایت